- Πάρε ένα τηλέφωνο βρε κορίτσι μου, χάνεις τίποτα;
- Ναι, σώθηκα.
- Τόσο καιρό ψάχνεις για δουλειά, τόσα τηλέφωνα, τι είναι άλλο ένα;
- Ναι, καλά, μια απ’τα ίδια θα’ναι ρε μάνα, τι περιμένεις δηλαδή; Να κάνω τον πλασιέ είναι…
- Μα ο βουλευτής ο ίδιος μου έδωσε την κάρτα, πάρε μήπως έχει μιλήσει. Μπορεί να είναι σίγουρη θέση, κανονική δουλειά και να τη χάσεις.
- Όπως η δουλειά από το γραφείο του παλιού σου εργοδότη, του εφοπλιστή, που θέλανε σερβιτόρα στου διαόλου τη μάνα; Άμα ήτανε για σερβιτόρα δε χρειαζότανε να πας να βάλεις μέσο, έχει κι εδώ δίπλα ταβέρνες.
- Ένα τηλέφωνο είναι, πάρε κι άμα είναι βλακεία κλείσ’τους το.
Κοιτώ την καρτούλα που μου χώνει στο χέρι. Λακωνική και μυστηριώδης:
Debutantes Ltd, Τηλ.: 210 9876543
Στάνταρ μαλακία θα ‘ναι, το ξέρω. Εταιρεία που δε λέει τι είναι, ή πλασιέ θέλουν ή απατεώνες είναι.
Παρ’όλ’αυτά, μηχανικά, παίρνω τηλέφωνο. Γαμώτο στάνταρ είναι μαλακία και μάλιστα χοντρή. Άκου εκεί να πάω σε ξενοδοχείο να κάνω συνέντευξη.
Δηλαδή δεν έχουνε γραφεία. Αεριτζήδες.
Σαν εκείνη την εταιρεία που προωθεί γαλακτοκομικού τύπου αδυνατιστικά/ συμπληρώματα διατροφής για αδυνάτισμα και κάνει «παρουσιάσεις» στο Novotel στην Πλατεία Βάθη. Δηλαδή τραγουδάκια εμψύχωσης επί σκηνής, για να μάθεις να πιστεύεις στο προϊόν, χειροκροτήματα, κουστουμιές χαμόγελα, για μια δήθεν δουλειά γραφείου, όπου στην πραγματικότητα έπρεπε Ν’ΑΓΟΡΑΣΕΙΣ μια βαλίτσα με δείγματα από τα προϊόντα και να τα πουλήσεις πόρτα-πόρτα για να βγάλεις λεφτά. Και φυσικά να φέρεις κι άλλους πωλητές στην εταιρεία. Αρχιδοπαπάρες.
Κι όμως ήμουνα η μοναδική που σηκώθηκε αγανακτισμένη κι έφυγε στη μέση της παρουσίασης. Η μοναδική που της είχαν υποσχεθεί «δουλειά γραφείου» και «όχι πωλήσεις», είδε το τσίρκουλο και σηκώθηκε κι έφυγε βροντώντας τα τακούνια της.
Σκατά, ποτέ δε ξέρεις, θα πάω.
Στην τελική αν μου ξαναβγεί άλλη μια «Φυτική Ζωή» κωλώνω να το ξανακάνω;
Και να τους βρίσω κιόλας αυτή τη φορά, όπως δε τους έχει βρίσει λιμενεργάτης.
Εδώ τουλάχιστον δεν έχει σκηνή και τραγουδάκια, μόνο μια ουρά από κόσμο που περιμένει για συνέντευξη και μικρά γραφειάκια με μια γυναίκα καθισμένη στο καθένα που κάνουν τις συνεντεύξεις. Τουλάχιστον γλιτώσαμε τις αμερικανιές πριν δω τι ακριβώς μαλακία είναι.
Εφ’ενός ο ζυγός κι όμως, ένας χοντρός γκριζομάλλης με τραγιάσκα προσπαθεί να μου χωθεί. Τι γυρεύει αυτός εδώ; Υποτίθεται ψάχνουν νέες κοπέλες. Τούτος εδώ μοιάζει συνταξιούχος. Τον αγριοκοιτάζω και χώνομαι στη σειρά μου. Προσπαθεί να με ντριμπλάρει.
Χα! Επειδή έχω γλυκιά φάτσα, όλοι αυτό νομίζουν, ότι θα με ντριμπλάρουν. Τέλοσπάντων, επειδή κατά βάση θέλω να φύγω από ‘δώ και δεν πιστεύω ότι πρόκειται για ευκαιρία, του τη λέω έντονα αλλά ευγενικά, χωρίς μπινελίκια, δεν είμαι σε φάση. Βλέπει το βλέμμα μου και μπαίνει πίσω μου.
Κάθομαι και παίρνω βαθιά ανάσα. Η κοπέλα που μου παίρνει συνέντευξη έχει καρέ μαλλί καστανό και γαλάζια μπλούζα. Με ρωτάει τα τυπικά, πως με λένε, τι έχω τελειώσει.
Και μετά μου κοπλιμεντάρει τα γυαλιά μου και με ρωτάει από πού τα πήρα. Απαντάω και ….
… και μου λέει ότι τελειώσαμε, θα με πάρουν τηλέφωνο!
Τι σκατά συνέντευξη για τον πούτσο ήταν αυτή; Για τα γυαλιά μου ήρθα να μιλήσω;
Καλά, όχι ότι έχω και προσδοκίες. Μόνο να γυρίσω σπίτι γιατί πείνασα να σαβουριάσω τίποτα.
Μόνο που άργησα το χριστό μου μέσα, κι έχουν φάει. Τουλάχιστον να μπουκώσω κάτι πρόχειρο, κανά σαλαμάκι με ψωμοτύρι, καμιά ντομάτα.
Ανοίγω το ψυγείο και κοιτώ τα συσκευασμένα αλλαντικά. Παίρνω 2 συσκευασίες στην τύχη, η μια υποτίθεται έχει μορταδέλα μέσα και η άλλη γαλοπούλα καπνιστή.
Υποτίθεται, διότι τελικά πουθενά δεν αναγράφει τι ακριβώς έχει μέσα.
Περίεργο. Οι συσκευασίες είναι ίδιες, γαλάζιες, με εμφανώς διαφορετικό περιεχόμενο, αλλά της ίδιας εταιρείας.
Και καμιά δε λέει τι κρέας έχει μέσα.
Ούτε από τι ζώο προέρχεται.
Περίεργο χρώμα έχουνε για μορταδέλα και γαλοπούλα….
Ούτε ημερομηνία λήξης βρίσκω.
Η ετικέτα το μόνο που γράφει απάνω είναι:
Debutantes Ltd, Τηλ.: 210 9876543