Να είσαι 22 χρόνων, φοιτητής στην Αθήνα και να μη ξέρεις τι γίνεται στο κέντρο κάθε 17/11 ή κατά που είναι η πλ. Κλαυθμώνος.
Να μην έχεις πάει μέχρι τη Θεσσαλονίκη με τρένο.
Να πηγαίνεις εκδρομή στη Θεσσαλονίκη και τα μισά σου μπαγκάζια ν’αποτελούνται από συσκευασμένα φαγιά που σου έδωσε η μάνα σου.
Να είσαι 35 χρονών και να είσαι τόσο ανεξοικείωτη με το σώμα σου μην είσαι σε θέση να φορέσεις ένα μίνι ταμπόν.
Να μην έχεις κάνει ουαν νάητ σταντ.
Ούτε καν κάτι πιο κίνκυ στο σεξ πέρα από το ιεραποστολικό και αυτό με το μακροχρόνιο δεσμό σου.
Να είσαι 30 και να μένεις ακόμα με τους γονείς σου.
Να είσαι 25 και σίνγκλ και το μόνο αισθηματικό σχέδιο σου για το μέλλον να είναι να παντρευτείς. Χωρίς να έχεις γκόμενο ή κάποιον στα υπόψη για γάμο.
Να μένεις με τον κάθε καργιόλη μαλάκα μόνο και μόνο για να μην είσαι μόνος/η. Σε κάθε ηλικία.
Να ντύνεσαι με κολάν και ξέμπρατσες ροζ μπλούζες στα 50 σου και με 10 παραπανίσια κιλά και να νομίζεις ότι αυτό είναι ΟΚ για τη δουλειά.
Να κυκλοφορείς τη σήμερον με χοντρά χρυσά δαχτυλίδια με πέτρα στον δείκτη και τον αντίχειρα.
Να έρχεται σαββατόβραδο και να θεωρείς αδιανόητο ότι δε θα πας σε μεγάλη πίστα μπουζούκι ή κλαμπ. Ξύπνα, τελειώσανε τα ‘80ς.Εκτός αν είσαι ακόμα 18.
Να είσαι παλιός υπάλληλος και να ρωτάς έκπληκτος μια νεαρή συνάδελφο (που παίρνει τα μισά λεφτά από σένα μίζερε) γιατί παίρνει καφέ από το Γρηγόρη που είναι τόσο ακριβός.
Να είσαι νέος και να μην είσαι άθεος. Ούτε καν για πεπερασμένο χρονικό διάστημα.
Update: Να είσαι ανώνυμος που απειλεί και να νομίζεις ότι ο μπλόγκερ "τρώει" ότι και καλά ξέρεις/μπορείς να ανακαλύψεις ποιός είναι. Ξύπνα! Κανείς δε το χάβει αυτό.
Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008
Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008
Petiton kai skata
Σήμερα θα το παίξω λίγο έγκυρο ενημερωτικό δελτίο. Όχι του ΣΤΑΡ, του ΠΡΕΖΑ TV.
Η μονή Βατοπαιδίου (μάλλον) έχει οργανώσει online petition συμπαράστασης και συμπάθειας.
Εδώ http://www.petitiononline.com/mod_perl/signed.cgi?vatopedi&401 οι υπογραφές και τα σχόλια από 94 ως 144. Oλο άδειες σειρές, όπου φαίνεται η αξιοπιστία και η εγκυρότητα του petition.
Εδώ http://www.petitiononline.com/mod_perl/signed.cgi?vatopedi&451 οι υπογραφές από 44 ως 94, μαζί με τα προσωπικά τους στοιχεία στη φόρα. Φταίω εγώ τώρα να πάρω τηλέφωνο την οικογένεια Μάμογλου, Ανθεών 32, Θεσσ/νίκη, στο 2310.415404 να τους πω τίποτα για τους χουντικούς τραγόπαπες που είναι όλοι τους παιδέρες και φοράνε κακόγουστα στρινγκ;
Εδώ http://www.petitiononline.com/mod_perl/signed.cgi?vatopedi&501 είναι οι υπογραφές από 1 ως 44 και, μη το κουράζουμε, εμφανή είναι και τα λινκ μέχρι την 544η δήθεν υπογραφή. Δήθεν, αφού έχει ένα σωρό "line voided", πάνω από το ένα τρίτο των και καλά υπογραφών, μπορεί και το ένα δεύτερο, δε μετράω.
Ο Ραφαήλ Παπανικολάου, φοιτητής νομικής , και ο Zissis Papanikolaou έχουν δημοσιεύσει και τα κινητά τους οι μαλάκες: 6938398191 και 6930987001. Άλλοι, http://www.petitiononline.com/mod_perl/signed.cgi?vatopedi&51 όπως ο Koukos Dimitrios, Serafim Tsakmani 20 57200 Lagadas, 23940 23643, 6972270078 απλά διπλοϋπογράφουν (476 και 477).
Σκατά στα μούτρα σας που μου θέτε και petiton*!
*Επιστολή συμπαράστασης το λέτε εσείς εδώ, διοτι ξεχνάω πως το λέμε εμείς εκεί.
Η μονή Βατοπαιδίου (μάλλον) έχει οργανώσει online petition συμπαράστασης και συμπάθειας.
Εδώ http://www.petitiononline.com/mod_perl/signed.cgi?vatopedi&401 οι υπογραφές και τα σχόλια από 94 ως 144. Oλο άδειες σειρές, όπου φαίνεται η αξιοπιστία και η εγκυρότητα του petition.
Εδώ http://www.petitiononline.com/mod_perl/signed.cgi?vatopedi&451 οι υπογραφές από 44 ως 94, μαζί με τα προσωπικά τους στοιχεία στη φόρα. Φταίω εγώ τώρα να πάρω τηλέφωνο την οικογένεια Μάμογλου, Ανθεών 32, Θεσσ/νίκη, στο 2310.415404 να τους πω τίποτα για τους χουντικούς τραγόπαπες που είναι όλοι τους παιδέρες και φοράνε κακόγουστα στρινγκ;
Εδώ http://www.petitiononline.com/mod_perl/signed.cgi?vatopedi&501 είναι οι υπογραφές από 1 ως 44 και, μη το κουράζουμε, εμφανή είναι και τα λινκ μέχρι την 544η δήθεν υπογραφή. Δήθεν, αφού έχει ένα σωρό "line voided", πάνω από το ένα τρίτο των και καλά υπογραφών, μπορεί και το ένα δεύτερο, δε μετράω.
Ο Ραφαήλ Παπανικολάου, φοιτητής νομικής , και ο Zissis Papanikolaou έχουν δημοσιεύσει και τα κινητά τους οι μαλάκες: 6938398191 και 6930987001. Άλλοι, http://www.petitiononline.com/mod_perl/signed.cgi?vatopedi&51 όπως ο Koukos Dimitrios, Serafim Tsakmani 20 57200 Lagadas, 23940 23643, 6972270078 απλά διπλοϋπογράφουν (476 και 477).
Σκατά στα μούτρα σας που μου θέτε και petiton*!
*Επιστολή συμπαράστασης το λέτε εσείς εδώ, διοτι ξεχνάω πως το λέμε εμείς εκεί.
Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008
Aγνώστου κολλεγίου
Mε αφορμή την αποφοίτηση μιας «θειάς μου» από μεταπτυχιακό αγνώστου κολλεγίου του εξωτερικού και την μετάβασή της στας Ευρώπας περί ορκομωσίας, αναπόλησα τα δικά μου τα προπολεμικά.
Τότε, τα ειδυλλιακά χρόνια του μεσοπολέμου, οι απόφοιτοι του ανώτάτου Ιδρύματός μου ορκιζόμεθα στο κτίριο του Πανεπιστημίου, επί της Πανεπιστημίου, ως γνήσιοι πανεπιστήμονες, τρομάρα μας.
Πράγμα ουδόλως σπάνιο και αξιοπερίεργο. Όλες οι σχολές που ανήκουν στο ΕΚΠΑ ορκίζονται εκεί.
Μάλιστα φίλη μου εκ της Φιλοσοφικής προερχόμενη, είχε ορκιστεί με την ακριβώς προηγούμενη φουρνιά. Η οποία φίλη μου το είχε σκάσει το μυστικό: ορκιστήκανε με ρόμπες και κουλά καπέλα α λα τήβεννος.
«Ωπα», σκέφτηκα «αμερικανιές τα ΑΕΙ!»
Και συνέχεια δεν έδωσα η ηλίθια. Διότι σκέφτηκα «σιγά μην προλάβει ν’ακολουθήσει η δική μας σχολή η πιο καθυστερημένη των καθυστερημένων».
Έτσι, έτρεξα κι έσκασα ένα σωρό λεφτά για καινούρια φούστα, μπλούζα, πέδιλα, μαρκάτα κιόλα, για να φαντάζω στις αναμνηστικές φωτό.
Κι ένα σωρό λεφτά σε κομμωτήριο για εμφυτεύσεις, εξτένσιον, χάντρες χρυσόσκονες εξτραβαγκαν κότσους κ.λ.π.
Συγκεντρωθήκαμε λοιπόν σαν τις κότες μπροστά απ’το κτίριο, φωτογραφηθήκαμε, ακκιστήκαμε, και μπαίνοντας φάγαμε τη χλαπάτσα.
Σ’όλους που ήταν να ορκιστούν μοιράζανε κάτι απαίσιες σατέν ρόμπες και τετράγωνα καπελάκια με φούντα.
Διότι τι του λείπει του ψωριάρη, φούντα με μαργαριτάρι!
Τι του λείπει του πτυχιούχου;
Ικανότητες σταδιοδρομίας;
Σίγουρο μέλλον;
Εργασιακή εμπειρία και προϋπηρεσία;
Όχι ρε, η τήβεννος του έλλειπε τόσα χρόνια και δε του πηγαίνανε καλά τα πράγματα.
Γι'αυτό έχουμε τέτοια ανεργία σους νέους και οι πτυχιούχοι γίνονται ντελιβεράδες και σουβλατζήδες!
Άφρισα, φούντωσα και στο τέλος υπέκυψα στον εκβιασμό, μιας και χωρίς ορκομωσία, πτυχίο γιοκ. Τήβεννος-ξετήβεννος, έπρεπε να ορκιστώ.
Αφού κατάφερα να βγώ αλώβητη απ’αυτό το τσίρκουλο….
(παραλίγο να πατήσω τη ρόμπα που μου ήτανε μακριά και να τσουβαλιαστώ μπροστά στον πρύτανη)
Ούτε που θυμάμαι τι ορκίστηκα. Το μόνο που μ’ένοιαζε ήταν να τελειώνει το φιάσκο να βγάλω το αίσχος από πάνω μου, γιατί μου ερχότανε να δαγκώσω το Μπαμπινώτη.
Και να δεις τώρα που η «θειά μου» θα μας κάνει τον καμπόσο που πλήρωσε ένα μεταπτυχιακό, μιας και ως ΤΕΙτζού δεν την έπαιρνε να κοκορεύεται.
Τότε, τα ειδυλλιακά χρόνια του μεσοπολέμου, οι απόφοιτοι του ανώτάτου Ιδρύματός μου ορκιζόμεθα στο κτίριο του Πανεπιστημίου, επί της Πανεπιστημίου, ως γνήσιοι πανεπιστήμονες, τρομάρα μας.
Πράγμα ουδόλως σπάνιο και αξιοπερίεργο. Όλες οι σχολές που ανήκουν στο ΕΚΠΑ ορκίζονται εκεί.
Μάλιστα φίλη μου εκ της Φιλοσοφικής προερχόμενη, είχε ορκιστεί με την ακριβώς προηγούμενη φουρνιά. Η οποία φίλη μου το είχε σκάσει το μυστικό: ορκιστήκανε με ρόμπες και κουλά καπέλα α λα τήβεννος.
«Ωπα», σκέφτηκα «αμερικανιές τα ΑΕΙ!»
Και συνέχεια δεν έδωσα η ηλίθια. Διότι σκέφτηκα «σιγά μην προλάβει ν’ακολουθήσει η δική μας σχολή η πιο καθυστερημένη των καθυστερημένων».
Έτσι, έτρεξα κι έσκασα ένα σωρό λεφτά για καινούρια φούστα, μπλούζα, πέδιλα, μαρκάτα κιόλα, για να φαντάζω στις αναμνηστικές φωτό.
Κι ένα σωρό λεφτά σε κομμωτήριο για εμφυτεύσεις, εξτένσιον, χάντρες χρυσόσκονες εξτραβαγκαν κότσους κ.λ.π.
Συγκεντρωθήκαμε λοιπόν σαν τις κότες μπροστά απ’το κτίριο, φωτογραφηθήκαμε, ακκιστήκαμε, και μπαίνοντας φάγαμε τη χλαπάτσα.
Σ’όλους που ήταν να ορκιστούν μοιράζανε κάτι απαίσιες σατέν ρόμπες και τετράγωνα καπελάκια με φούντα.
Διότι τι του λείπει του ψωριάρη, φούντα με μαργαριτάρι!
Τι του λείπει του πτυχιούχου;
Ικανότητες σταδιοδρομίας;
Σίγουρο μέλλον;
Εργασιακή εμπειρία και προϋπηρεσία;
Όχι ρε, η τήβεννος του έλλειπε τόσα χρόνια και δε του πηγαίνανε καλά τα πράγματα.
Γι'αυτό έχουμε τέτοια ανεργία σους νέους και οι πτυχιούχοι γίνονται ντελιβεράδες και σουβλατζήδες!
Άφρισα, φούντωσα και στο τέλος υπέκυψα στον εκβιασμό, μιας και χωρίς ορκομωσία, πτυχίο γιοκ. Τήβεννος-ξετήβεννος, έπρεπε να ορκιστώ.
Αφού κατάφερα να βγώ αλώβητη απ’αυτό το τσίρκουλο….
(παραλίγο να πατήσω τη ρόμπα που μου ήτανε μακριά και να τσουβαλιαστώ μπροστά στον πρύτανη)
Ούτε που θυμάμαι τι ορκίστηκα. Το μόνο που μ’ένοιαζε ήταν να τελειώνει το φιάσκο να βγάλω το αίσχος από πάνω μου, γιατί μου ερχότανε να δαγκώσω το Μπαμπινώτη.
Και να δεις τώρα που η «θειά μου» θα μας κάνει τον καμπόσο που πλήρωσε ένα μεταπτυχιακό, μιας και ως ΤΕΙτζού δεν την έπαιρνε να κοκορεύεται.
Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008
Ραμμένα στόματα
- Είναι καθάρματα/ εγκληματίες/ αποβράσματα.
- Για να είναι φυλακή, καλώς βρέθηκαν εκεί.
- Ας μην έκαναν ότι έκαναν
- Τους αξίζει ό,τι κι αν παθαίνουν
- Καλά να πάθουν για να σωφρονιστούν.
ΕΣΥ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙΣ ΕΣΥ ΦΥΛΑΚΗ;
Και μάλιστα χωρίς καλά καλά να το καταλάβεις;
http://www.petitiononline.com/hrfa/petition.html
- Για να είναι φυλακή, καλώς βρέθηκαν εκεί.
- Ας μην έκαναν ότι έκαναν
- Τους αξίζει ό,τι κι αν παθαίνουν
- Καλά να πάθουν για να σωφρονιστούν.
ΕΣΥ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙΣ ΕΣΥ ΦΥΛΑΚΗ;
Και μάλιστα χωρίς καλά καλά να το καταλάβεις;
http://www.petitiononline.com/hrfa/petition.html
Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008
Γυμνή διαμαρτυρία
Εγώ εφημερίδες δεν αγοράζω, την αλήθεια τώρα. Παλιά, όταν έμενα με τους γονείς μου, αγοράζανε ΤΑ ΝΕΑ και αυτά διάβαζα κι εγώ. Ακόμα τα διαβάζω, όποτε πάω από ‘κει. Σπίτι μου δεν έχω χρόνο να κάτσω σαν άνθρωπος να διαβάσω μια εφημερίδα, διότι ή θέλω να μαγειρέψω, ή να πλύνω, ή να κάνω δουλειές, ή να δω «Σ’αγαπώ-Μ’αγαπάς» ή με παίρνει ο ύπνος μπροστά στην τηλεόραση με το φως αναμμένο και τα γυαλιά ή πολύ απλά δεν είμαι σπίτι.
Άλλωστε ενημερώνομαι πολύ από το ίντερνετ στη δουλειά. Εκτός από μπλογκς και από αλλού.
(τι που αλλού; Στη Γωγώ την καφετζού, αδιάκριτοι)
Παίρνω όμως free press. Φανατικά και με πάθος. Μπορεί να καταλήξω να διαβάζω το τεύχος τη μιας εβδομάδας την επόμενη, αλλά πάντα τα διαβάζω, έστω κι αν διαβάζω για πασχαλινά events τον Ιούλιο.
Σκατά λοιπόν! Έχω να βρω τις εβδομαδιαίες εδώ και 2 βδομάδες τουλάχιστον. Συνήθως μαζεύω κάθε Πέμπτη ότι έχει ο μπαξές από Γρηγόρη μπροστά στο Άττικα και από τα σταντς μπροστά στον Ελυθερουδάκη. Μέχρι τώρα 8 το πρωί ήταν τίγκα στην εφημερίδα, εκτός τις καθημερινές, έπαιρνα και τις εβδομαδιαίες που γουστάρω πιο πολύ. Κι αν τυχόν δεν είχαν προλάβει να τις φέρουν, έβρισκες πάντα Πέμπτη μεσημέρι ή και Παρασκευή πρωί. Τώρα ούτε για δείγμα, που σημαίνει ότι δε φέρνουνε καθόλου, κι όχι ότι εγώ δε τις πετυχαίνω τις σωστές ώρες.
Αίσχος και ντροπή.
Από που θα δω εγώ γυμνούς Αθηναίους και από πού θα ενημερωθώ αν με είδε κανείς; Ε; Από πού;
Και κυρίως, τι θα απλώσω στο πάτωμα, αν χρειαστεί να κουρέψω κάποιον (για παράδειγμα) ή να βάψω τα μαλλιά καμιάς φίλης μου, που θα συλλέξω δείγμα για εξέταση κοπράνων και με τι θα καθαρίσω τα τζάμια μου;
UPDATE: Καταγγέλω ότι σήμερα Πέμπτη 20/11, ώρα 08:00 και δεν υπήρχει ούτε Athens Voice ούτε Lifo σε Γρηγόρη και Ελευθερουδάκη για τρίτη βδομάδα στη σειρά! Που θα πάει αυτή η κατάσταση;
Ώρα 11:00 και τα σταντ έξω από τον Ελευθερουδάκη έχουν μια τεράστια ντάνα Athens Voice. Lifo και FAQ ούτε για δείγμα...
Άλλωστε ενημερώνομαι πολύ από το ίντερνετ στη δουλειά. Εκτός από μπλογκς και από αλλού.
(τι που αλλού; Στη Γωγώ την καφετζού, αδιάκριτοι)
Παίρνω όμως free press. Φανατικά και με πάθος. Μπορεί να καταλήξω να διαβάζω το τεύχος τη μιας εβδομάδας την επόμενη, αλλά πάντα τα διαβάζω, έστω κι αν διαβάζω για πασχαλινά events τον Ιούλιο.
Σκατά λοιπόν! Έχω να βρω τις εβδομαδιαίες εδώ και 2 βδομάδες τουλάχιστον. Συνήθως μαζεύω κάθε Πέμπτη ότι έχει ο μπαξές από Γρηγόρη μπροστά στο Άττικα και από τα σταντς μπροστά στον Ελυθερουδάκη. Μέχρι τώρα 8 το πρωί ήταν τίγκα στην εφημερίδα, εκτός τις καθημερινές, έπαιρνα και τις εβδομαδιαίες που γουστάρω πιο πολύ. Κι αν τυχόν δεν είχαν προλάβει να τις φέρουν, έβρισκες πάντα Πέμπτη μεσημέρι ή και Παρασκευή πρωί. Τώρα ούτε για δείγμα, που σημαίνει ότι δε φέρνουνε καθόλου, κι όχι ότι εγώ δε τις πετυχαίνω τις σωστές ώρες.
Αίσχος και ντροπή.
Από που θα δω εγώ γυμνούς Αθηναίους και από πού θα ενημερωθώ αν με είδε κανείς; Ε; Από πού;
Και κυρίως, τι θα απλώσω στο πάτωμα, αν χρειαστεί να κουρέψω κάποιον (για παράδειγμα) ή να βάψω τα μαλλιά καμιάς φίλης μου, που θα συλλέξω δείγμα για εξέταση κοπράνων και με τι θα καθαρίσω τα τζάμια μου;
UPDATE: Καταγγέλω ότι σήμερα Πέμπτη 20/11, ώρα 08:00 και δεν υπήρχει ούτε Athens Voice ούτε Lifo σε Γρηγόρη και Ελευθερουδάκη για τρίτη βδομάδα στη σειρά! Που θα πάει αυτή η κατάσταση;
Ώρα 11:00 και τα σταντ έξω από τον Ελευθερουδάκη έχουν μια τεράστια ντάνα Athens Voice. Lifo και FAQ ούτε για δείγμα...
Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008
1981
Η ΠΥΡ-ΚΑΛ κρατικοποιήθηκε το 1981.
Στις εκλογές του 1981 το ΠΑΣΟΚ κερδίζει με ποσοστό 48% και εκλέγει 173 βουλευτές στην κυβέρνηση .
Το 1981 εξελέγη παμψηφεί Μητροπολίτης Θηβών & Λεβαδείας ο Ιερώνυμος (κατά κόσμον Ιωάννης Λιάπης).
Πέθανε ο στιχουργός Νίκος Ρούτσος.
Έγινε ισχυρός σεισμός (Μ=6,7) την 24η Φεβρουαρίου 1981 αισθητός στην Αθήνα.
Και μερικά άλλα κουλά.
Δε ξέρω τι ακριβώς φταίει, που κουνηθήκαμε ή που ανέβηκε ένας εθνικά αγαπημένος των γυναικών στην κυβέρνηση, αλλά κάτι τρέχει με το 1981.
Συγκεκριμένα με τους άντρες που γεννήθηκαν μετά.
Κατά τη γνώμη τη δική μου και κάμποσων άλλων (έχω κάνει γκάλοπ) το 1981 ήταν η τελευταία καλή χρονιά.
Μετά χάλασαν οι άντρες.
Μπορεί να είμαι γραία, αλλά βγαίνω ακόμα με πιπίνια που και που, φιλικά, για να τα συμβουλεύω για τη ζωή και τον κόσμο.
Σαν κάτι να έχουν πάθει αυτά τα παιδιά που γεννήθηκαν μετά το 1981. Σαν να κουνήθηκαν οι μανάδες στο σεισμό και από 'κει και μετά τα παιδιά να βγαίνουν άοσμα, άχρωμα και οικολογικά.
Κατά θλιβερή πλειοψηφία δεν πίνουν, δεν καπνίζουν, δεν ξενυχτάνε.
Φροντίζουν να παραμένουν μακριά από το επιβλαβές αλκοόλ, άντε καμιά μπύρα στο τσακίρ κέφι, αλλιώς χυμούς με τόνικ ή περιέ. Κρατάνε τα πνευμόνια τους καθαρά, για να έχουν χώρο για οξυγόνο όταν αθλούνται. Καθαρά από την άθλια νικοτίνη (προτιμούν τα χάπια). Δεν πίνουν καφέδες που πειράζουν στα νεύρα. Ούτε νεύρο για ζωή έχουν.
Την τελευταία φορά που βγήκα με μια φίλη και τρία πιπίνια, ήσυχα και καλά παιδιά, τα θυμάμαι να πίνουν τους χυμούληδές τους και τα περιέ τους δίχως κέφι μεν, με καθαρό κεφάλι από το απαίσιο αλκοόλ που σε καταστρέφει δε. Την ίδια στιγμή μας κοιτάζανε βλοσυρά που κατεβάζαμε τις βότκες μας (εγώ) και τα ουίσκια μας (εκείνη) με ρυθμούς νεροφίδας.
Τα θυμάμαι επίσης να μας κοιτάνε εξίσου βλοσυρά όταν ξεκινήσαμε να χορεύομε με αγνώστους μιας κι εκείνοι δε χορεύανε και στο τέλος να φεύγουνε κατά τις 2 γιατι "ήταν πολύ αργά "...
Ήσυχα, άχρωμα, άοσμα, άκεφα, υγιεινά, οικολογικά, βαρετά.
ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΜΕΝΑ
Θα ζήσουν πολύ, μακριά από συνήθειες καταστροφικές για την υγεία.
Μόνο που δε μου* δημιουργούν καμιά όρεξη να τα κάνω παρέα ή να τα πηδήξω. Δημιουργούν ακατάσχετο συναίσθημα βαρεμάρας μέσα στα πρώτα 20 λεπτά συνάφειας.
Και δεν εμπιστεύομαι άνθρωπο που δεν έχει καθόλου κακές συνήθειες.
*σχήμα λόγου, στην πραγματικότητα αναφέρομαι σε ικανό δείγμα Αθηναίων γυναικών ανάμεσα στα 28 και τα 39
Στις εκλογές του 1981 το ΠΑΣΟΚ κερδίζει με ποσοστό 48% και εκλέγει 173 βουλευτές στην κυβέρνηση .
Το 1981 εξελέγη παμψηφεί Μητροπολίτης Θηβών & Λεβαδείας ο Ιερώνυμος (κατά κόσμον Ιωάννης Λιάπης).
Πέθανε ο στιχουργός Νίκος Ρούτσος.
Έγινε ισχυρός σεισμός (Μ=6,7) την 24η Φεβρουαρίου 1981 αισθητός στην Αθήνα.
Και μερικά άλλα κουλά.
Δε ξέρω τι ακριβώς φταίει, που κουνηθήκαμε ή που ανέβηκε ένας εθνικά αγαπημένος των γυναικών στην κυβέρνηση, αλλά κάτι τρέχει με το 1981.
Συγκεκριμένα με τους άντρες που γεννήθηκαν μετά.
Κατά τη γνώμη τη δική μου και κάμποσων άλλων (έχω κάνει γκάλοπ) το 1981 ήταν η τελευταία καλή χρονιά.
Μετά χάλασαν οι άντρες.
Μπορεί να είμαι γραία, αλλά βγαίνω ακόμα με πιπίνια που και που, φιλικά, για να τα συμβουλεύω για τη ζωή και τον κόσμο.
Σαν κάτι να έχουν πάθει αυτά τα παιδιά που γεννήθηκαν μετά το 1981. Σαν να κουνήθηκαν οι μανάδες στο σεισμό και από 'κει και μετά τα παιδιά να βγαίνουν άοσμα, άχρωμα και οικολογικά.
Κατά θλιβερή πλειοψηφία δεν πίνουν, δεν καπνίζουν, δεν ξενυχτάνε.
Φροντίζουν να παραμένουν μακριά από το επιβλαβές αλκοόλ, άντε καμιά μπύρα στο τσακίρ κέφι, αλλιώς χυμούς με τόνικ ή περιέ. Κρατάνε τα πνευμόνια τους καθαρά, για να έχουν χώρο για οξυγόνο όταν αθλούνται. Καθαρά από την άθλια νικοτίνη (προτιμούν τα χάπια). Δεν πίνουν καφέδες που πειράζουν στα νεύρα. Ούτε νεύρο για ζωή έχουν.
Την τελευταία φορά που βγήκα με μια φίλη και τρία πιπίνια, ήσυχα και καλά παιδιά, τα θυμάμαι να πίνουν τους χυμούληδές τους και τα περιέ τους δίχως κέφι μεν, με καθαρό κεφάλι από το απαίσιο αλκοόλ που σε καταστρέφει δε. Την ίδια στιγμή μας κοιτάζανε βλοσυρά που κατεβάζαμε τις βότκες μας (εγώ) και τα ουίσκια μας (εκείνη) με ρυθμούς νεροφίδας.
Τα θυμάμαι επίσης να μας κοιτάνε εξίσου βλοσυρά όταν ξεκινήσαμε να χορεύομε με αγνώστους μιας κι εκείνοι δε χορεύανε και στο τέλος να φεύγουνε κατά τις 2 γιατι "ήταν πολύ αργά "...
Ήσυχα, άχρωμα, άοσμα, άκεφα, υγιεινά, οικολογικά, βαρετά.
ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΜΕΝΑ
Θα ζήσουν πολύ, μακριά από συνήθειες καταστροφικές για την υγεία.
Μόνο που δε μου* δημιουργούν καμιά όρεξη να τα κάνω παρέα ή να τα πηδήξω. Δημιουργούν ακατάσχετο συναίσθημα βαρεμάρας μέσα στα πρώτα 20 λεπτά συνάφειας.
Και δεν εμπιστεύομαι άνθρωπο που δεν έχει καθόλου κακές συνήθειες.
*σχήμα λόγου, στην πραγματικότητα αναφέρομαι σε ικανό δείγμα Αθηναίων γυναικών ανάμεσα στα 28 και τα 39
Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008
Ανοιχτή επιστολή
κ.κ. υπεύθυνοι της μηχανογράφησης,
σας παρακαλώ πολύ να μου επαναφέρετε τη δυνατότητα να μπαίνω σε διευθύνσεις που έχουν τη λέξη «blogspot». Κατανοώ το «κλείδωμα» σε τσοντοσάητ, το πορνό διαφθείρει και κάνει τους υπαλλήλους να έχουν το μυαλό τους μόνο στο σεξ. Δηλαδή φέρνει προβλήματα στις ενδοεταιρικές σχέσεις των εργαζομένων που, έχοντας μόνο το σεξ στο νου τους, προσπαθούν πώς να πηδήξει ο ένας τον άλλον, αντί να συνεργαστούν για να βγει η δουλειά.
Στην εργασία μου όμως είναι απαραίτητη η σφαιρική ενημέρωση, κάτι στο οποίο συμβάλλουν και τα μπλογκς. Για παράδειγμα, πως έμαθα εγώ ότι το ΤΕΙ Πειραιά έχει οικονομικά προβλήματα; Από το Πρέζα ΤV!
Αναρωτιέμαι βέβαια, μήπως επειδή τα μπλογκ διαμορφώνουν κριτική άποψη και προάγουν την ελεύθερη σκέψη, σημαντικά εργαλεία στη θέση μου, γι'αυτό και θέλετε να τα μπαννάρετε,για να έχετε τον υπάλληλο ταπεινό εργαλείο και άβουλο υποχείριο.
Επίσης, για να καταφέρνω να μπαίνω σε μπλογκς, μπαίνω πια μέσω πρόξυ, που μου τρώει το διπλάσιο χρόνο απ’ότι αν έμπαινα κατευθείαν, άρα καθυστερώ και τη δουλειά μου. Χώρια που ο κωλοπρόξυ μου ανοίγει συνέχεια ποπαπς για τζόγο. Και από τα μπλογκς με αποσπά, και από τη δουλειά μου, χώρια που κινδυνεύω να εθιστώ στον τζόγο και να καταλήξω να κλέψω την εταιρεία, για να ικανοποιήσω τ’άρρωστα πάθη μου. Αναγνωρίζω ότι και το μπλόγκιν άρρωστο πάθος είναι, αλλά τουλάχιστον είναι σχετικά ανέξοδο και δεν εξαχρειώνει, όπως το ποτό και ο τζόγος. Διότι όσο να’ναι, αν αρχίσω να τζογάρω, στον αλκοολισμό θα καταλήξω, αφού θα πίνω είτε για να ξεχάσω τις χασούρες είτε για να γιορτάζω τις νίκες.
Χώρια που αν γίνω αλκοολική θα επιβαρυνθεί ένα σωρό έξοδα το Ταμείο Υγείας για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψή μου, τις αποτοξινώσεις, τη μεταμόσχευση ήπατος, κ.λ.π.
Και μη μου πείτε να μπαίνω στο ίντερνετ από το σπίτι μου, διότι είναι γελοίο, με τα λεφτά που ξέρετε ότι παίρνω ν’ απαιτείτε να έχω πισί και νετ στο σπίτι. Δε θα μου περισσεύουν μετά για ν’αγοράζω επώνυμες τσάντες, παπούτσια και ζώνες.
σας παρακαλώ πολύ να μου επαναφέρετε τη δυνατότητα να μπαίνω σε διευθύνσεις που έχουν τη λέξη «blogspot». Κατανοώ το «κλείδωμα» σε τσοντοσάητ, το πορνό διαφθείρει και κάνει τους υπαλλήλους να έχουν το μυαλό τους μόνο στο σεξ. Δηλαδή φέρνει προβλήματα στις ενδοεταιρικές σχέσεις των εργαζομένων που, έχοντας μόνο το σεξ στο νου τους, προσπαθούν πώς να πηδήξει ο ένας τον άλλον, αντί να συνεργαστούν για να βγει η δουλειά.
Στην εργασία μου όμως είναι απαραίτητη η σφαιρική ενημέρωση, κάτι στο οποίο συμβάλλουν και τα μπλογκς. Για παράδειγμα, πως έμαθα εγώ ότι το ΤΕΙ Πειραιά έχει οικονομικά προβλήματα; Από το Πρέζα ΤV!
Αναρωτιέμαι βέβαια, μήπως επειδή τα μπλογκ διαμορφώνουν κριτική άποψη και προάγουν την ελεύθερη σκέψη, σημαντικά εργαλεία στη θέση μου, γι'αυτό και θέλετε να τα μπαννάρετε,για να έχετε τον υπάλληλο ταπεινό εργαλείο και άβουλο υποχείριο.
Επίσης, για να καταφέρνω να μπαίνω σε μπλογκς, μπαίνω πια μέσω πρόξυ, που μου τρώει το διπλάσιο χρόνο απ’ότι αν έμπαινα κατευθείαν, άρα καθυστερώ και τη δουλειά μου. Χώρια που ο κωλοπρόξυ μου ανοίγει συνέχεια ποπαπς για τζόγο. Και από τα μπλογκς με αποσπά, και από τη δουλειά μου, χώρια που κινδυνεύω να εθιστώ στον τζόγο και να καταλήξω να κλέψω την εταιρεία, για να ικανοποιήσω τ’άρρωστα πάθη μου. Αναγνωρίζω ότι και το μπλόγκιν άρρωστο πάθος είναι, αλλά τουλάχιστον είναι σχετικά ανέξοδο και δεν εξαχρειώνει, όπως το ποτό και ο τζόγος. Διότι όσο να’ναι, αν αρχίσω να τζογάρω, στον αλκοολισμό θα καταλήξω, αφού θα πίνω είτε για να ξεχάσω τις χασούρες είτε για να γιορτάζω τις νίκες.
Χώρια που αν γίνω αλκοολική θα επιβαρυνθεί ένα σωρό έξοδα το Ταμείο Υγείας για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψή μου, τις αποτοξινώσεις, τη μεταμόσχευση ήπατος, κ.λ.π.
Και μη μου πείτε να μπαίνω στο ίντερνετ από το σπίτι μου, διότι είναι γελοίο, με τα λεφτά που ξέρετε ότι παίρνω ν’ απαιτείτε να έχω πισί και νετ στο σπίτι. Δε θα μου περισσεύουν μετά για ν’αγοράζω επώνυμες τσάντες, παπούτσια και ζώνες.
Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008
Θα σκίσω κανά παιδικό ποπό, παλιολινάτσες
Έχω νεύρα ε;
Αντε να γαμηθείτε ν'ασπρίσετε καριόλια της μηχανογράφησης που μου μπλοκάρατε το μπλογκσποτ.
Σας έχω χεσμένους ρεεεεεεεεε
Τον παίρνετε και γέρνετε, σάπια μουνιά της λάσπης.
Βρήκα πρόξυ και μπαίνω, αρχίδια πατημένα.
Και κανονικά χέστηκα για το μπλογκσποτ, αμα ήθελα έκανα μια μεταφορά του μπλογκ μου στο γουόρντ πρες και τ'αρχίδια μου κουνιούνται.
Ο μόνος λόγος που ασχολούμαι είναι που τα περισσότερα από τα δικά σας μπλογκ που γουστάρω να διαβάζω είναι μπλογκσποτ.
(Βλαμμένα κι εσείς)
Υπογραφή: Η αντάρτισσα του μπλόγκερ
Αντε να γαμηθείτε ν'ασπρίσετε καριόλια της μηχανογράφησης που μου μπλοκάρατε το μπλογκσποτ.
Σας έχω χεσμένους ρεεεεεεεεε
Τον παίρνετε και γέρνετε, σάπια μουνιά της λάσπης.
Βρήκα πρόξυ και μπαίνω, αρχίδια πατημένα.
Και κανονικά χέστηκα για το μπλογκσποτ, αμα ήθελα έκανα μια μεταφορά του μπλογκ μου στο γουόρντ πρες και τ'αρχίδια μου κουνιούνται.
Ο μόνος λόγος που ασχολούμαι είναι που τα περισσότερα από τα δικά σας μπλογκ που γουστάρω να διαβάζω είναι μπλογκσποτ.
(Βλαμμένα κι εσείς)
Υπογραφή: Η αντάρτισσα του μπλόγκερ
Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008
Είσαι άσχημος ή Ευχαριστώ πολύ για όλα, γειά σας;
Nαι ρε, έχω κασ καρντ. Τ’ομολογώ.
Δεν είναι πρέπον το ξέρω για μια γραία, αλλά γιατί όχι; Θέλω να πω, μιας και τα καταφέρνω ακόμα να θυμάμαι το πιν. Συνήθως οι τράπεζες προσπαθούν να πείσουν τους συνταξιούχους να βγάζουν κάρτες αναλήψεων για αποσυμφόρηση των καταστημάτων. Να μην κάνουν γιουρούσι δηλαδή, κάθε που πληρώνονται οι συντάξεις, οχτακόσιοι γέροι στο κατάστημα και να τα παίζουν οι υπάλληλοι, που τις άλλες μέρες έχουν τρεις πελάτες και βαράνε μύγες.
Αλλά οι γέροι αντιστέκονται σθεναρά και μέχρι τώρα το κερδίζουν το παιχνίδι. Διότι α) η κάρτα έχει το σατανικό μπαρ κόουντ 666 και άμα τη χρησιμοποιείς, όταν έρθει η Δευτέρα Παρουσία θα είσαι στιγματισμένος και θα σε φάει ο Αντίχριστος, β) δεν έχει νόημα μιας και ξεχνάνε (το πιν, που έβαλαν την κάρτα, πως τη χρησιμοποιούν) και δε βλέπουνε (που να τη βάλουν, τι να πατήσουν, κ.λ.π.) γ) γέροι είναι, όχι ηλίθιοι.
Η μέρα πληρωμής συντάξεων ένα νόημα έχει: μαζεύεσαι στην τράπεζα από τις εξίμησι το πρωί όπου έχεις δώσεις ραντεβού με τους άλλους γέρους, βλέπεις τους γνωστούς σου, πιάνεις κουβέντα, γνωρίζεσαι καλύτερα με τους συνταξιούχους της περιοχής σου και μέχρι να τελειώσει το παρτάκι έχει πάει και 12:00 κι έχει έρθει και η σειρά σου. Αποσυμφόρηση και πούτσες μπλε. Κι όσοι έχουν βγάλει απλά δε τη χρησιμοποιούν.
Απορίας άξιο λοιπόν που εγώ τη χρησιμοποιώ, αν και ο λογαριασμός απ’όπου «κρέμεται» η κάρτα συνήθως δεν έχει πολλά λεφτά μέσα. Και συνήθως καταφέρνω να μη την ξεχνάω. Στα 6 χρόνια πρέπει να την έχω ξεχάσει 3 φορές σε μηχάνημα. Χτες πάντως ούτε που πρόλαβα να το πάρω χαμπάρι. Μέχρι να σηκώσω το νοίκι, να πεταχτώ να το πληρώσω και να γυρίσω σπίτι να τακτοποιήσω τα ψώνια από το σουπερμάρκετ, χτυπάει το κινητό μου και μαθαίνω ότι ένας κύριος βρήκε την κάρτα μου και θα τη δώσει αύριο στο Μαρούσι. Εγώ, για να μην περιμένω 3 μέρες την κάρτα να έρθει από το Μαρούσι, παίρνω τον κύριο τηλέφωνο, ο οποίος μου αποκαλύπτει ότι είναι σχεδόν δίπλα και κλείνουμε ραντεβού να μου τη δώσει μπροστά στο Δημαρχείο.
Μου περιγράφει μάλιστα το παρουσιαστικό του για να τον εντοπίσω εύκολα (είναι κοντός σχετικά, καραφλός και με γυαλιά) και του περιγράφω κι εγώ το δικό μου. Προσφέρομαι μάλιστα να του δείξω και την ταυτότητά μου όταν συναντιόμαστε για να βεβαιωθεί ότι δε δίνει την κάρτα σε λάθος άτομο, αλλά δε δέχεται. Είναι χαμογελαστός, ευγενέστατος κι εξυπηρετικότατος. Και τίμιος άνθρωπος.
Μου έχει στείλει 2 μηνύματα έκτοτε. Kαι δε ξέρω τι σκατά να κάνω...
Δεν είναι πρέπον το ξέρω για μια γραία, αλλά γιατί όχι; Θέλω να πω, μιας και τα καταφέρνω ακόμα να θυμάμαι το πιν. Συνήθως οι τράπεζες προσπαθούν να πείσουν τους συνταξιούχους να βγάζουν κάρτες αναλήψεων για αποσυμφόρηση των καταστημάτων. Να μην κάνουν γιουρούσι δηλαδή, κάθε που πληρώνονται οι συντάξεις, οχτακόσιοι γέροι στο κατάστημα και να τα παίζουν οι υπάλληλοι, που τις άλλες μέρες έχουν τρεις πελάτες και βαράνε μύγες.
Αλλά οι γέροι αντιστέκονται σθεναρά και μέχρι τώρα το κερδίζουν το παιχνίδι. Διότι α) η κάρτα έχει το σατανικό μπαρ κόουντ 666 και άμα τη χρησιμοποιείς, όταν έρθει η Δευτέρα Παρουσία θα είσαι στιγματισμένος και θα σε φάει ο Αντίχριστος, β) δεν έχει νόημα μιας και ξεχνάνε (το πιν, που έβαλαν την κάρτα, πως τη χρησιμοποιούν) και δε βλέπουνε (που να τη βάλουν, τι να πατήσουν, κ.λ.π.) γ) γέροι είναι, όχι ηλίθιοι.
Η μέρα πληρωμής συντάξεων ένα νόημα έχει: μαζεύεσαι στην τράπεζα από τις εξίμησι το πρωί όπου έχεις δώσεις ραντεβού με τους άλλους γέρους, βλέπεις τους γνωστούς σου, πιάνεις κουβέντα, γνωρίζεσαι καλύτερα με τους συνταξιούχους της περιοχής σου και μέχρι να τελειώσει το παρτάκι έχει πάει και 12:00 κι έχει έρθει και η σειρά σου. Αποσυμφόρηση και πούτσες μπλε. Κι όσοι έχουν βγάλει απλά δε τη χρησιμοποιούν.
Απορίας άξιο λοιπόν που εγώ τη χρησιμοποιώ, αν και ο λογαριασμός απ’όπου «κρέμεται» η κάρτα συνήθως δεν έχει πολλά λεφτά μέσα. Και συνήθως καταφέρνω να μη την ξεχνάω. Στα 6 χρόνια πρέπει να την έχω ξεχάσει 3 φορές σε μηχάνημα. Χτες πάντως ούτε που πρόλαβα να το πάρω χαμπάρι. Μέχρι να σηκώσω το νοίκι, να πεταχτώ να το πληρώσω και να γυρίσω σπίτι να τακτοποιήσω τα ψώνια από το σουπερμάρκετ, χτυπάει το κινητό μου και μαθαίνω ότι ένας κύριος βρήκε την κάρτα μου και θα τη δώσει αύριο στο Μαρούσι. Εγώ, για να μην περιμένω 3 μέρες την κάρτα να έρθει από το Μαρούσι, παίρνω τον κύριο τηλέφωνο, ο οποίος μου αποκαλύπτει ότι είναι σχεδόν δίπλα και κλείνουμε ραντεβού να μου τη δώσει μπροστά στο Δημαρχείο.
Μου περιγράφει μάλιστα το παρουσιαστικό του για να τον εντοπίσω εύκολα (είναι κοντός σχετικά, καραφλός και με γυαλιά) και του περιγράφω κι εγώ το δικό μου. Προσφέρομαι μάλιστα να του δείξω και την ταυτότητά μου όταν συναντιόμαστε για να βεβαιωθεί ότι δε δίνει την κάρτα σε λάθος άτομο, αλλά δε δέχεται. Είναι χαμογελαστός, ευγενέστατος κι εξυπηρετικότατος. Και τίμιος άνθρωπος.
Μου έχει στείλει 2 μηνύματα έκτοτε. Kαι δε ξέρω τι σκατά να κάνω...
Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008
Σκέφτομαι και γράφω
Όταν δεν έχω έμπνευση, η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές την παίρνω από άλλους.
Διάβαζα πριν λίγο στη Θεία Λένα μια ιστορία με διαχειριστές, και θυμήθηκα την δικιά μας.
Σκέφτομαι και γράφω, Θέμα: η Διαχειρίστρια.
Η διαχειρίστρια είναι μεσόκοπη αλλά καλοστεκούμενη. Μάλλον ωραία για την ηλικία της. Ανήκει βέβαια στους ιδιοκτήτες, εγώ ανήκω σε άλλη ράτσα, ταπεινή, τους ενοικιαστές.
Το ίδιο καλοστεκούμενος και ωραίος για την ηλικία του (είναι ηλικιωμένοι, γύρω στα 50) είναι και ο άντρας της. Απορώ πως έβγαλαν 2 τόσο άσχημα παιδιά. Και δε μπορώ να πω ότι είναι μικρά, μεγαλώνοντας μπορεί να φτιάξουνε, είναι ήδη μεγαλωμένοι έφηβοι. Στο διαμέρισμά τους έχουν κι ένα τεράστιο βρομόσκυλο που έπρεπε να το κρατάνε από το λαιμό όποτε έμπαινα να πληρώσω τα κοινόχρηστα για να μη μου ανέβει στο δικό μου το λαιμό. Φαντάζομαι με έριχνε άνετα κάτω και όπως αντιπαθώ τα σκυλιά, ειδικά τα εχθρικά, σφιγγόταν η καρδιά μου κάθε που ερχότανε το χαρτάκι με τα κοινόχρηστα. Όχι για το ποσό, άλλοι πληρώνουν 200ρια, εγώ τι να νοιαστώ για τα 20ρια;
Λοιπόν κοινόχρηστα έχω να πληρώσω από τον Μάρτη. Κάτι διαφωνίες είχανε για τα σώματα του καλοριφέρ, και για τις φέτες ανά διαμέρισμα, δε ξέρω ακριβώς, εγώ ως νοικάρισσα δε συμμετέχω στις συνελεύσεις, πάει ο ιδιοκτήτης. Και τι ακριβώς έγινε δε κατάλαβα, μασημένα μισόλογα, πρέπει να σφαχτήκανε όμως καλά, αν κρίνω από το τι έβλεπα συμπληρωμένο με στιλό από κάτω από τις ανακοινώσεις με τα θέματα των συνελεύσεων που κόλλαγε η διαχειρίστρια στην είσοδο. Μέχρι και βρισιές.
Ε από το Μάρτιο η διαχειρίστρια τα βρόντηξε κι έκτοτε διαχειριστής δεν έχει αναλάβει άλλος.
Κι όμως, κατά ένα περίεργο, έως και μεταφυσικό τρόπο, οι κοινόχρηστοι χώροι είναι λαμπίκο, το ανσασέρ λειτουργεί άψογα και οι λάμπες αλλάζονται μόλις καούν. Για να δούμε, θέρμανση θα έχουμε;
Θα μου έρθει βέβαια κάποια στιγμή το μπουγιουρντί και θα είναι και αναδρομικό, το ξέρω.
Σκέφτομαι και γράφω, θέμα: Μ. Σολωμού
Αυτή: Πως είναι έτσι κι αυτή η Σολωμού….
Εγώ: Τι εννοείς; Κουκλάρα είναι!
Αυτή: Δε μ’αρέσει, έχει πολύ έντονα χαρακτηριστικά
Εγώ: Ναι, ξέρεις εσύ κι εγώ πως είμαστε, μπροστά της;
Αυτή: Τι λες, εγώ δε προσπαθώ να συγκριθώ, απλά λέω ότι δε μ’αρέσει
Εγώ: Όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια
Αυτή: Ναι ανάγκη είχα….
Όπου αυτή που δεν έχει ανάγκη να συγκριθεί με τη Σολωμού είναι κάποια που έχει γεννήσει και έχει μεν επανέλθει από την εγκυμοσύνη, αλλά πάντα ήταν άβυζη και με τεράστιο κώλο, πράγμα που δεν έχει βελτιωθεί, ύψος 1,60* με το ζόρι και με άσχημο πρόσωπο, έντονη τριχοφυία σε πρόσωπο και σώμα, εκτεταμένη κυταρίτιδα (έχουμε πάει για μπάνιο μαζί), μυταρόλα, τίγκα στο σπυρί! Στα 30 τόσα της. Παντρεμένη με κάποιον τον οποίο σχολιάζει συνέχεια υποτιμητικά και ο οποίος (από αυτά που της ξεφεύγουν στο τηλέφωνο, διότι στήνουμε αυτί) την έχει χεσμένη από τότε που την παντρεύτηκε. Έδεσε το γάιδαρό του και την "προίκα", διότι πριν το γάμο την κυνηγούσε και τη ζήλευε!
* και 65 κιλά, μόλις ρώτησα. Δηλαδή με ΔΜΣ 25,390625 > 25
Διάβαζα πριν λίγο στη Θεία Λένα μια ιστορία με διαχειριστές, και θυμήθηκα την δικιά μας.
Σκέφτομαι και γράφω, Θέμα: η Διαχειρίστρια.
Η διαχειρίστρια είναι μεσόκοπη αλλά καλοστεκούμενη. Μάλλον ωραία για την ηλικία της. Ανήκει βέβαια στους ιδιοκτήτες, εγώ ανήκω σε άλλη ράτσα, ταπεινή, τους ενοικιαστές.
Το ίδιο καλοστεκούμενος και ωραίος για την ηλικία του (είναι ηλικιωμένοι, γύρω στα 50) είναι και ο άντρας της. Απορώ πως έβγαλαν 2 τόσο άσχημα παιδιά. Και δε μπορώ να πω ότι είναι μικρά, μεγαλώνοντας μπορεί να φτιάξουνε, είναι ήδη μεγαλωμένοι έφηβοι. Στο διαμέρισμά τους έχουν κι ένα τεράστιο βρομόσκυλο που έπρεπε να το κρατάνε από το λαιμό όποτε έμπαινα να πληρώσω τα κοινόχρηστα για να μη μου ανέβει στο δικό μου το λαιμό. Φαντάζομαι με έριχνε άνετα κάτω και όπως αντιπαθώ τα σκυλιά, ειδικά τα εχθρικά, σφιγγόταν η καρδιά μου κάθε που ερχότανε το χαρτάκι με τα κοινόχρηστα. Όχι για το ποσό, άλλοι πληρώνουν 200ρια, εγώ τι να νοιαστώ για τα 20ρια;
Λοιπόν κοινόχρηστα έχω να πληρώσω από τον Μάρτη. Κάτι διαφωνίες είχανε για τα σώματα του καλοριφέρ, και για τις φέτες ανά διαμέρισμα, δε ξέρω ακριβώς, εγώ ως νοικάρισσα δε συμμετέχω στις συνελεύσεις, πάει ο ιδιοκτήτης. Και τι ακριβώς έγινε δε κατάλαβα, μασημένα μισόλογα, πρέπει να σφαχτήκανε όμως καλά, αν κρίνω από το τι έβλεπα συμπληρωμένο με στιλό από κάτω από τις ανακοινώσεις με τα θέματα των συνελεύσεων που κόλλαγε η διαχειρίστρια στην είσοδο. Μέχρι και βρισιές.
Ε από το Μάρτιο η διαχειρίστρια τα βρόντηξε κι έκτοτε διαχειριστής δεν έχει αναλάβει άλλος.
Κι όμως, κατά ένα περίεργο, έως και μεταφυσικό τρόπο, οι κοινόχρηστοι χώροι είναι λαμπίκο, το ανσασέρ λειτουργεί άψογα και οι λάμπες αλλάζονται μόλις καούν. Για να δούμε, θέρμανση θα έχουμε;
Θα μου έρθει βέβαια κάποια στιγμή το μπουγιουρντί και θα είναι και αναδρομικό, το ξέρω.
Σκέφτομαι και γράφω, θέμα: Μ. Σολωμού
Αυτή: Πως είναι έτσι κι αυτή η Σολωμού….
Εγώ: Τι εννοείς; Κουκλάρα είναι!
Αυτή: Δε μ’αρέσει, έχει πολύ έντονα χαρακτηριστικά
Εγώ: Ναι, ξέρεις εσύ κι εγώ πως είμαστε, μπροστά της;
Αυτή: Τι λες, εγώ δε προσπαθώ να συγκριθώ, απλά λέω ότι δε μ’αρέσει
Εγώ: Όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια
Αυτή: Ναι ανάγκη είχα….
Όπου αυτή που δεν έχει ανάγκη να συγκριθεί με τη Σολωμού είναι κάποια που έχει γεννήσει και έχει μεν επανέλθει από την εγκυμοσύνη, αλλά πάντα ήταν άβυζη και με τεράστιο κώλο, πράγμα που δεν έχει βελτιωθεί, ύψος 1,60* με το ζόρι και με άσχημο πρόσωπο, έντονη τριχοφυία σε πρόσωπο και σώμα, εκτεταμένη κυταρίτιδα (έχουμε πάει για μπάνιο μαζί), μυταρόλα, τίγκα στο σπυρί! Στα 30 τόσα της. Παντρεμένη με κάποιον τον οποίο σχολιάζει συνέχεια υποτιμητικά και ο οποίος (από αυτά που της ξεφεύγουν στο τηλέφωνο, διότι στήνουμε αυτί) την έχει χεσμένη από τότε που την παντρεύτηκε. Έδεσε το γάιδαρό του και την "προίκα", διότι πριν το γάμο την κυνηγούσε και τη ζήλευε!
* και 65 κιλά, μόλις ρώτησα. Δηλαδή με ΔΜΣ 25,390625 > 25
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
