Casino Royale.

H πρώτη και μοναδική φορά μέχρι τώρα που πήγα σε καζίνο συνέβη πριν από καμιά διετία.
Δηλαδή εγώ ουδεμία πρεμούρα είχα να επισκεφτώ τον τόπο του μαρτυρίου και της ακολασίας των αδυνάμων και της λατρείας του Μαμμωνά, αλλά έτυχε να είμαι εκδρομή στην εξωτική Κόρινθο και η παρέα μου γούσταρε να επισκεφθεί και το καζίνο.

Η είσοδος: εκτυφλωτική. Πανύψηλα ταβάνια, μάρμαρο, επίχρυσες λεπτομέρειες υψηλή τεχνολογία όπου σε τραβάνε ψηφιακή φωτό και σου εκδίδουν ταυτοτητούλα εισόδου στο δεκάλεπτο, αρκεί να δεχτείς να μοιραστείς τα προσωπικά δεδομένα της ταυτότητάς σου με το καζίνο. Αλλιώς δε μπαίνεις. Κοινώς, αν για οποιοδήποτε λογικό ή παρανοϊκό λόγο δε θες να συνδεθεί ποτέ το τίμιο όνομά σου με αυτόν τον τόπο της απωλείας, τη γάμησες.

Πρώτη εντύπωση: η ψευτιά. Δήθεν υπερ-λουσάτη κατασκευή, η οποία όμως σε μια έμπειρη ματιά αποκαλύπτει αδυναμίες. Ψεύτικα μάρμαρα, προκατ σιντριβάνια, άπειρα μέτρα υφασμάτων που πιθανών κρύβουν από κάτω τραπέζια από κασόνια ή πρόχειρες κατασκευές από γυψοσανίδες. Προκατ γεύματα. Μη φανταστείτε γκουρμέ εδέσματα σπανιότητας και ποιότητας. Μπουφέδες με τυριά και σαλάμια του σουπερμάρκετ και σαλάτες του εμπορίου. Σαν τυποποιημένος μπουφές ξενοδοχείου με αποστειρωμένα μακαρόνια, έτοιμες σάλτσες και περίτεχνα κομμένα καρπούζια.. Καλύτερα θα τρώγατε στο στέκι του Ηλία. Και μέτρια κρασιά. Όποιος φαντασιώνεται σκηνές άπειρης χλιδής με σαμπάνιες και χαβιάρια να πάει αλλού.

Στο ψητό: δεν το έχω. Ούτε το ψητό, ούτε τον τζόγο στο αίμα μου. Η αλήθεια είναι ότι η παρέα μου δε με άφησε να παίξω μπλακ-τζακ, όπως εξεδήλωσα επιθυμία στην αρχή. Η αλήθεια είναι και ότι είμαι παντελώς ασχέτου και είχε δίκιο, θα τρώγαμε ξύλο. Αφού δεν κλείναμε τραπέζι μόνοι μας και αναγκαστικά θα έπαιζα και με αγνώστους, άμα τους χάλαγα τα φύλλα θα μου γαμούσανε τα πρέκια. Αναγκαστικά λοιπόν ρουλέτα. Καλά, εγώ πιο πολύ πήγα γιατί στην αίθουσα των παιγνίων σερβίρανε, και καλά, τζάμπα ποτά. Μαλακίες. Είχε μια τύπισσα με ένα κινητό μπαράκι την οποία έπρεπε να ξεποδαριαστείς να πετύχεις και άμα είχε και αυτό που έπινες. Πολύ κακό για το τίποτα. Στο τέλος βαρέθηκα όρθια, η πρόταση για αναχώρηση εκ μέρους της παρέας με βρήκε να κερδίζω ελαφρά. Τ’ ακούμπησα όλα σ’ ένα νούμερο, τα ‘χασα και φύγαμε.
Τώρα, το πώς καταλήξαμε μετά να τα πίνουμε, κατά λάθος, 2 κοπέλες, στο μοναδικό κωλόμπαρο όπου κάνανε κονσομασιόν αποκλειστικά αλλοδαπές, είναι μια άλλη ιστορία.

Είδα: ανάπηρους σε καροτσάκια να λιώνουνε μπροστά σε φρουτάκια. Τη γυναίκα του Κώστα Χατζηχρήστου η οποία σχεδόν «μένει» εκεί. Όχι, δεν εννοώ ότι καταλύει σε κάποιο από τα δωμάτια του ξενοδοχείου που ανήκει στο καζίνο. Εννοώ ότι το έχει κάνει δεύτερο σπίτι της, κάθε μέρα σχεδόν εκεί είναι, ανάλογα και τα οικονομικά φαντάζομαι.

Πρόσεχε αρρωστάκι, τα καζίνο δεν έχουν παράθυρα.

(για τους ίδιους περίπου λόγους που τα σάβανα δεν έχουν τσέπες)

Ομοφοβικές ανοργασμικές χωριάτισσες

Koντεύει να μου στρίψει! Είμαι έτοιμη να βγάλω αφρούς από το στόμα. Σήμερα γύρισε η "κάμπια" από τις διακοπές της. Και όλες οι κότες του γραφείου μου έχουν πιάσει το κουτσομπολιό. Δε συμμετέχω και υποκρίνομαι ότι γράφω σοβαρά έγγραφα στο πισί. Δηλαδή αυτό το ποστ γράφω, αλλά το γράφω ανάμεσα στις γραμμές ενός κειμένου της δουλειάς και δε μπορεί να με πάρει κανείς πρέφα εκτός κι αν σταθεί από πάνω μου σα τον χάρο.
Δε συμμετέχω και δε πολυπροσέχω τι λένε, αλλά από τα λίγα που πιάνω που και που, αναγκαστικά επειδή σκούζουν και τσιρίζουν σα κότες που τις σφάζουν, μου’ρχεται να σηκωθώ και ν’αρχίσω να τις φτύνω στη μούρη. Κάθε φορά που μαζεύονται κοπάδι και αφήνουν τους εαυτό τους ελεύθερο συνειδητοποιώ πόσο ομοφοβικές μυξοπαρθένες είναι.
Μιλάμε για μια σαραντάρα +, γεροντοκόρη, όμορφη όμως και καλοστεκούμενη, μια μεγαλύτερη χοντρή κερατωμένη χωρισμένη και μια 35άρα που μόλις έκανε παιδί. Θέλω να πω δεν είναι μικρά κοριτσάκια άπραγα από τη ζωή, που δεν ξέρουν τι είναι άντρας και σεξ. Παρ’όλ’αυτά αν τις ακούσεις πως μιλάνε για τα γκαίει ζευγάρια που τριγυρνάνε σε γνωστό νησί θα νόμιζες ότι συζητάει ένα τσούρμο ενενηντάχρονες καλόγριες ή μια τάξη δεκάχρονων νεοναζί.
Τελικά η μόρφωση δεν κανει τον καλλιεργημένο άνθρωπο. Διότι όλες εδωμέσα έχουμε το πτυχίο μας ή το μεταπτυχιακό. Ε λοιπόν νιώθω ολομόναχη μ'ένα μάτσο αμόρφωτες χωριάτισσες.
Μα τι είναι αυτοί οι ανώμαλοι οι γκέηδες επιτέλους; Και ποιοι νομίζουν ότι είναι να τολμάνε να κυκλοφορούν σε ζευγάρια στο φως της μέρας; Και πιασμένοι από το χέρι, τι αηδία!
Αίσχος πια! Και το προωθούν "αυτό το πράγμα" παντού στα κυκλώματα, στην τηλεόραση και το συνηθίζει ο κόσμος και το βρίσκει και φυσικό, ώστε να γνωρίζεις και κάποιον που νομίζεις ότι είναι νορμάλ και δε ξέρεις κι αν το έχει δοκιμάσει κιόλας (διότι συνήθως οι ανώμαλοι άνθρωποι δε μοιάζουν με τους άλλους, έχουν καμπούρα και κέρατα και άμα είσαι γκέης έχεις και διχαλωτή ουρά).
Τι και φιλιούνται κιόλας; Ακακακακακακακκααααααα!!!!!! Τι γελοίο!
Αν δηλαδή θεωρούν τόσο εξωπραγματικό να δίνει κώλο κάποιος φαντάσου τι αγάμητες είναι. Ιεραποστολικό και πολύ σας είναι έλληνες σύζυγοι. Όχι που μου θέλετε και πίπες και κώλο! Αυτά είναι ανώμαλα πράματα, για τους εξωγήινους τους πούστηδες. Τις βλέπω που ανταλλάσσουν απόψεις και εικόνες με έκπληκτα ορθάνοιχτα μάτια (λες και μόλις προσγειώθηκε ΑΤΙΑ στη μέση του παρκέ) και τσιριχτές κραυγές και σκέφτομαι ότι, αν αντιμετωπίζουν έτσι οτιδήποτε δε περιλαμβάνει άντρα-γυναίκα-ιεραποστολικό, πόσο άσχετες με το μουνί τους είναι και με το σεξ γενικά. Κάνουν σα χωριάτισσες του 1900 που μόλις τους αποκάλυψαν τι κάνουν τ’ αγόρια μεταξύ τους στα χωράφια. Τις φαντάζομαι να κάνουν σεξ με τους άντρες τους αποκλειστικά για τεκνοποιία και αναρωτιέμαι αν έχουν χύσει ποτέ στη ζωή τους.
Δε φαντάζομαι!
Ουστ παλιόκοτες!
Σιξ σιξ σιξ.
Θα τις φλιτάρω!

Το τάμα.

Όταν πέρασα στη σχολή, η μάνα μου μου αποκάλυψε το μεγάλο μυστικό. Όχι, δεν πέρασα επειδή ξεκωλιάστηκα στο διάβασμα, σε σημείο να ξέρω απ’εξω κι ανακατωτά, παπαγαλία μεν αλλά ΚΑΙ με τυχαία σειρά, όλες τις δυνατές συνδυαστικές ερωτήσεις στην ιστορία. Ούτε επειδή ότι δεν ήμουν σίγουρη ότι το ήξερα, το έκανα σκονάκι. Πέρασα χάρη στη Χάρη της.
Διότι πριν δώσω πανελλήνιες (αυτή η λέξη δεν αξίζει κεφαλαίο) είχε κάνει τάμα στην Παναγιά, άμα με περάσει να με πάει να προσκυνήσω στην Τήνο.

Ε, το επόμενο ή μεθεπόμενο καλοκαίρι (θα σας γελάσω και δε το θέλω), μέσ’την κάψα και τα τζιτζίκια η μάνα μου αποφάσισε ότι ήγγικεν η ώρα να πραγματοποιήσει το τάμα, διότι αν το αμελήσεις το τάμα θα πέσει φωτιά να σε κάψει. Αηδίες τελικά, διότι η μάνα της φίλης μου της Μ είχε κάνει ανάλογο τάμα προ εικοσαετίας που η Μ ήταν πιτσιρίκα (σχετικά με ένα σπασμένο πόδι νομίζω) και θα το πραγματοποιήσει φέτος, που η Μ αν είχε παιδιά θα ήταν στην ηλικία της Μ, όταν η μάνα της έκανε το τάμα. Εκτός και αν, όπως ισχυρίζεται η Μ "ο άγιος περιμένει", αλλά η Παναγία όχι. Ανυπόμονη!

Ξεκινήσαμε λοιπόν μεσ’την καλή χαρά για μονοήμερη στην ειδυλλιακή Τήνο.

Βλαστημήσαμε την ώρα και τη στιγμή.

Κατ’αρχήν, αν σας φέρει ο δρόμος σας κατά την Μεγαλόχαρη της Τήνου, τα μάτια σας στο πορτοφόλι σας. Δε λέω ότι οι αγνοί πιστοί κλέβουν, προς θεού, αλλά αν τυχόν ξεχάσετε το πορτοφόλι σας όταν πάτε ν’ανάψετε κερί ή λαμπάδα κοντά στο παγκάρι, ΑΜΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΡΕΙΤΕ ΕΜΕΝΑ ΝΑ ΜΕ ΧΕΣΕΤΕ. Φαίνεται ότι ή οι πιστοί ή οι παπάδες ασπάζονται φανατικά την αξία της διακονίας και της απομάκρυνσης από τα διαβολικά υλικά αγαθά που αν τύχει κανά αδέσποτο πορτοφόλι στο δρόμο τους φροντίζουν ν’ απαλλάσσουν το συνάνθρωπο από το ασήκωτο αυτό βάρος.

Ζέστη, κάψα, ιδρώτας ποτάμια και οι ώρες ατελείωτες μέχρι να έρθει το απόγευμα να φύγουμε. Αν δεν είχε τύχει να έχω μπόλικα χρήματα στο δικό μου (τότε, προπολεμικά, ούτε πιστωτικές ούτε cash card) θα πεινάγαμε και θα διψάγαμε μέχρι να έρθει το πλοίο να φύγουμε. Ευτυχώς το εισητήριο ήταν αλλέ ρετούρ και τα δικά μου λεφτά έφτασαν ΚΑΙ για να κλείσουμε ένα δωματιάκι σ’ένα τρισάθλιο ξενοδοχείο για να κάνουμε ένα ντους και να ξαπλώσουμε 3-4 ώρες στη σκιά.

Κατά τα λοιπά, τα γνωστά, γριές να έρπουν προς το ναό σε σημείο να δυσκολεύεσαι να περάσεις. Άποψη για το ναό δεν έχω, φίλησα βιαστικά την εικόνα για να εκπληρωθεί το τάμα της μάνας μου και βγήκα έξω φουσέκι, τι να κάτσω να κάνω άθεος άνθρωπος μές’ τις γριές; Άραγε το χειμώνα που κάνει κρύο να έχει τόσες γριές; Οι ερπουσες θα κινδυνεύουν από κοιλιακά στις παγωμένες πέτρες και οι γονατιστές από κρυοπαγήματα και χιονίστρες.

Υποψιάζομαι ότι αν είχαμε πάει χειμώνα να εκπληρώσουμε το τάμα της μάνας μου δε θα είχα κάνει όρκο εγώ εκείνη τη γαμομέρα να μη ξαναπατήσω στην Τήνο……

Έχω ένα πρόβλημα γιατί η κωλόγρια επιμένει να παίξω σε ένα παιχνίδι που δε κατάλαβα καλά τους όρους του και μετά μπήκα και στο ξεμπλογκάρισμα (xeblogarisma.blogspot.com/παιχνίδι) και μπερδεύτηκα ακόμα περισσότερο.
Kωλό-γρια
(αυτό ήταν βρισιά τώρα)
1.ΣΕΞ...
α) είμαι γυναίκα με προτίμηση στους άντρες
β) είμαι άντρας με προτίμηση στις γυναίκες
γ) είμαι γυναίκα με προτίμηση στις γυναίκες
δ)είμαι άντρας με προτίμηση στους άντρες
ε) είμαι απ΄ όλα με προτίμηση σε όλα
μάλλον ε. Δεν ξέρω ακόμα. Μπορεί σε μερικά χρόνια να το γυρίσω. Θα σας απαντήσω με βεβαιότητα μετά τα 60.
2. HOBBY
α) μαγειρική - γυμναστήριο
β) μασάζ - ποδηλασία
γ) ταξίδια - τοξοβολία
δ) συναυλίες - κολύμπι
ε) μοντελισμός - βόλτες με το σκάφος
ε έτσι που το κάνατε δε μπορώ ν’ απαντήσω. Εμένα μ’ αρέσει ΚΑΙ η μαγειρική ΚΑΙ το κολύμπι ΚΑΙ το μασαζ (να μου κάνουνε) ΚΑΙ τα ταξίδια ΚΑΙ ένα σωρό άλλα πράματα. Δεν είναι πράματα αυτά!
3. ΤΕΧΝΗ
α) μουσική
β) χορός
γ) κινηματογράφος - θέατρο
δ) λογοτεχνία
ε) ζωγραφική - γλυπτική - αρχιτεκτονική
Τι τέχνη; Εγώ είμαι υλίστρια τεχνοκράτισσα
4. ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ
α) αριστερά
β) κεντροαριστερά
γ) κεντροδεξιά
δ) δεξιά
ε) πάρτο αλλιώς
αμα σου πω τίποτα για τη μάνα σου εγώ θα φταίω;
5. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ
α) μαθηματικά - γεωμετρία
β) χημεία - φυσική
γ) έκθεση και γλώσσα
δ) ιστορία - γεωγραφία
ε) θρησκευτικά και γυμναστική
ΤΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ!
6. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ PET
α) γατάκι
β) σκυλάκι
γ) ψαράκι
δ) πουλάκι
ε) κροκοδειλάκι
μάλλον το α, αλλά γενικώς δεν έχω πετ, ούτε χρόνο/διάθεση/ικανότητα να το φροντίσω
7. ΔΙΑΚΟΠΕΣ
α) στη θάλασσα
β) στο βουνό
γ) στη Μύκονο
δ) στη Γαύδο
ε) στην Αθήνα
Όπου να΄ναι,αρκεί να είναι διακοπές και να μπορώ να κολυμπήσω
8. ΧΡΩΜΑ
α) λευκό
β) κόκκινο
γ) μοβ
δ) μπλε
ε) μαύρο
ΚΑΙ λευκό ΚΑΙ κόκκινο ΚΑΙ μωβ ΚΑΙ κίτρινο ΚΑΙ πράσινο
9. ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
α) κρεβατοκάμαρα
β) κουζίνα
γ) τουαλέτα
δ) σαλόνι
ε) πατάρι
Η αλήθεια είναι ότι στο πατάρι δε συχνάζω, στα υπόλοιπα σημεία όμως πάω σε όλα
10. Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ
α) 7 ώρες
β) 7 ημέρες
γ) 7 μήνες
δ) πάνω από 7 χρόνια
ε) ε, όχι και 7 χρόνια._
ε.

Τις απαντήσεις τις αφήνω λέει και στο μπλογκ αυτουνού που με κάλεσε (της κωλόγριας) και στο δικό μου και στου Ξεμπλογκαρίσματος.
Γιατί ρε παιδιά;
Σαν φορολογική δήλωση είναι που όμως, αντί να ταχυδρομήσεις 2 αντίτυπα, πρέπει να την υποβάλεις εις τριπλούν και μάλιστα το καθένα σε διαφορετικό γραφείο.
Έλεος!
Καλώ τους μπιλλζούκ, τον πρόβατο , την Συκιά , τον κύριο με τις αρχιτεκτονικές ανησυχίες , τις 2 θείες: Θεία Ντόννα και Θεία Λένα και την ξυπόλητη .