Ανοίγω τα μάτια και ξυπνώ. 6:30 Δε με πειράζει το πρωινό ξύπνημα για να πάω στη δουλειά, αλλά όταν είναι ακόμα νύχτα έξω νιώθω μια κατάθλιψη, λες και με πέταξε, τον Ξανθόπουλο με την ανάπηρη μάνα, η σκληρή μοίρα εργάτη στη φάμπρικα. Και σε τούτη τη μητρόπολη του μέλλοντος είναι πάντα νύχτα το πρωί.
Καμία σχέση με την Αθήνα της νιότης μου που τα καλοκαίρια πάλι ξυπνούσα 6:30, αλλά τα καλοκαίρια ήταν τόσο φωτεινά. Εδώ τίποτα δε θυμίζει εκείνη την πόλη.
Δουλεύω σ' ένα ερευνητικό κέντρο που ασχολείται με απόρρητα πειράματα. Σήμερα είμαι ειδική καλεσμένη σε μια παρουσίαση .Δε ξέρω γιατί είμαι καλεσμένη. Συνήθως οι παρουσιάσεις γίνονται ανάμεσα σε γιατρούς/ φυσικούς/ χημικούς. Άντε και σε κάνα δυο εθελοντές που κάνουν το πειραματόζωο, υπό απόλυτα ασφαλείς συνθήκες.
Μπαίνω στην αίθουσα και για μια φορά ακόμα νιώθω το δέος του ανθρώπου απέναντι στην άσπρη μπλούζα. Μετά σκέφτομαι ότι κι εγώ επιστήμονας είμαι, έστω κι αν δεν είμαι γιατρός και δε φορώ άσπρη μπλούζα. Όλοι με γνωρίζουν σ’ αυτή την αίθουσα, είμαι η τροφοδότρα τους, εγώ τους εξασφαλίζω τις χρηματοδοτήσεις για να κάνουν τα πανάκριβα παιχνίδια τους.
Μαζευόμαστε στο κέντρο της αίθουσας, γύρω στο τραπέζι με τα μηχανήματα, κάτω από το άσπρο φως. Παρατηρώ έναν άντρα κοντά στα 30, με αμήχανο χαμόγελο.
Αυτός γιατί είναι εδώ; Ξέρω ποιος είναι, όλοι τον ξέρουμε σ’αυτή την πόλη. Ένα από τα παιχνίδια των προκατόχων των δικών μου επιστημόνων ήταν μια πρωτοποριακή εξέταση DNA που τότε κρατήθηκε μυστική. Ήταν την εποχή που εγώ ζούσα ακόμα στην Αθήνα της νιότης μου. Και εξίσου μυστικά την εφάρμοσαν σε περιπτώσεις που δεν ήταν δυνατό μέχρι τότε να βρεθεί DNA. Κατάφεραν να πάρουν DNA από την ιερά Σινδόνη….
Πολύ πριν «βγει» στον κόσμο η Ντόλυ, άλλοι προκάτοχοι τούτων εδώ είχαν ήδη κλωνοποιήσει αυτό το DNA. Έκτοτε ζει ανάμεσά μας. Είναι ψηλός, αδύνατος και πολύ μικρή σχέση έχει με τον χολιγουντιανής ομορφιάς τύπο με τα ξανθά μακριά μαλλιά που μας τάιζαν οι παπάδες.
Τούτος δω είναι και καραφλός και μου θυμίζει απίστευτα τον καράφλα ηθοποιό που έπαιζε στο “Just shoot me”
*, με την αχαροσύνη του και τις μαγουλίθρες του.
Αυτός γιατί είναι ‘δω; Δε του μιλάω, δε ξέρω πως ν’απευθυνθώ. Κύριε; Θεάνθρωπε; Εσύ; Εσείς; Ζει ανάμεσά μας σαν απλός άνθρωπος. Άλλωστε ελάχιστοι στην πόλη μας πιστεύουν ότι όντως αποτελεί κλώνο του Θεανθρώπου. Η Ιερά Σινδόνη ήταν πάντα αντικείμενο αμφιβολιών και διαμάχης ως προς το πρόσωπο που εμφανίζει. Ακόμα και τούτος εδώ οπτικά διαφέρει πολύ από την εικόνα στην Ιερά Σινδόνη.
Αυτός γιατί είναι εδώ όμως;
Η επίδειξη αρχίζει. Καινούριες ακτινοβολίες. Σαν τις γνωστές ακτινογραφίες αλλά μπορούν να εμφανίσουν ακόμα και την πιθανότητα και μόνον καρκίνου στα οστά.
Αυτός προσφέρεται και όλοι κοιτούν εμένα; Γι’αυτό με καλέσανε; Υποψιάζονται τίποτα;
Στεκόμαστε δίπλα δίπλα εγώ κι Αυτός αλλά δε νιώθω απολύτως τίποτα, καμιά Ιερή Ανατριχίλα, τίποτα. Περιμένουμε να εμφανιστούν οι πλάκες. Στην αρχή σκιές που σκουραίνουν, πολλοί κόκκοι που ενώνονται. Κοιτώ τη δικιά μου και δε βγάζω άκρη. Σα μια ακτινογραφία θώρακος. Έχω ξανακάνει. Βέβαια έχω κοιτάξει πολλές φορές ακτινογραφίες και δεν έχω προσέξει αυτό που βλέπει ένα έμπειρος γιατρός. Περιμένω με αγωνία. Λες να με καλέσανε εδώ επειδή ξέρουν ότι είμαι άρρωστη;
Κοιτώ και τη δική του δίπλα στη δική μου. Είναι σίγουρα η πιο περίεργη ακτινογραφία που έχω δει. Τόπους τόπους μοιάζει λες και κοιτάς τα κόκαλα μέσα από μικροσκοπικούς μεγεθυντικούς φακούς. Το σημείο που μεγεθύνεται δεν είναι ευθεία, όπως συνήθως ένα κόκαλο, αλλά εμφανίζει περίεργες γωνίες…….
Ο υπεύθυνος της παρουσίασης θα μας εξηγήσει τι βλέπουμε. Οι μαζεμένοι επιστήμονες στριμώχνονται γύρω μας.
«Εδώ βλέπουμε δυο παραδείγματα. Μια υγιής ακτινοσκόπηση …
(δείχνει τη δικιά μου ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ, είμαι υγιής υγιής υγιής!!!)
….. και μια συμπτωματική.»
Συμπτωματική; Συμπτωματική λένε οι γιατροί αν εμφανίζει συμπτώματα, μιλάμε για συμπτώματα καρκίνου στα οστά! Κοιτάζω έκπληκτη τον άνθρωπο με τη συμπτωματική ακτινογραφία. Αυτό τι σημαίνει τώρα;
Δεν είναι ο Θεάνθρωπος; Ο Θεάνθρωπος ως Άνθρωπος μπορεί να έχει καρκίνο; Ως Θεός δε θα έπρεπε να έχει ανοσία σε τέτοια; Είναι η Ιερά Σινδόνη μια απάτη; Δεν απεικονίζει Αυτόν;
«Προβλεπόμενος χρόνος εκδήλωσης μέχρι τρία χρόνια».
Έτσι ε; Στα 33 του;
Είναι αυτός ο καρκίνος μια δικλείδα ασφαλείας του Θεού; Ότι θα έκανε το καθήκον του και δε θα λούφαρε, μιας και δε θα είχε τίποτα να κερδίσει, ή Σταύρωση ή καρκίνος; Ή απλά απουσία δικλείδας ασφαλείας, μιας και μετά τα 33, που θα είχε εκπληρώσει το έργο Του, η ανοσία σε ασθένειες και η διασφάλιση της ζωής του θα ήταν απλά άχρηστα;
Κλείνω προβληματισμένη τα μάτια και ξυπνώ. Γαμώτο εξίμηση, βαράει το ρημάδι, πρέπει να σηκωθώ πάλι.
* Enrico Colantoni, τον γούγλαρα